Vrijdag ochtend 27-11-09

De stad is klaar!

27 november 2009

De stad is klaar!

130 kinderen, 50 broden rivierklei, 6 begeleiders

heel veel verzameld afval, 2 fotografen, honderden doppen, tuultjes, schelpen, beukenootjes, handvaten, overhemdknoopjes, fietsbanden, medicijnflesjes enz , behulpzame leerkrachten en ouders , het gastatelier van Retort en het amsterdams fonds voor de kunst schiepen gezamenlijk de voorwaarden waardoor dit universum kon ontstaan.

Huisdichter Emiel-22 november

immigranten thuis

Eigenlijk zit ik altijd op visite, het is wel een aangename visite, het is ook een visite die ik zelf kies, maar het blijft een visite!

----------------------------

Waar ik me vreselijk aan kan ergeren is als mensen zeggen: Ja, maar dan bedoelen we niet jou, jij bent zo Hollands. Om geaccepteerd te worden moet ik een Hollander zijn. Snappen ze nou niet wat ze daarmee doen? Ik wil geaccepteerd worden als Surinamer en niet dat ze een Nederlander van me maken en me dan accepteren.

-----------------------------

Waarom mag je maar één nationaliteit hebben. Het is echt niet zo dat mijn innerlijk veranderd doordat ik voor één nationaliteit kies. Ik wil mijn nationaliteit niet veranderen, dat is een bewuste keus. De enige reden om te veranderen zou zijn dat ik dan mag stemmen. Maar waarom mag ik hier nog steeds niet stemmen? Ik woon hier al 34 jaar, ben naar school gegaan, heb al 25 jaar dezelfde werkgever en betaal belasting. Dat staat allemaal geregistreerd. Met één druk op de knop kunnen al mijn gegevens gecontroleerd worden en tóch mag ik hier niet stemmen, omdat ik de Nederlandse nationaliteit niet heb, maar dat veranderd mij in mijn innerlijk of mijn politieke opvattingen echt niet. Ik neem deel aan de maatschappij, weet zelfs meer van wat zich, politiek gezien, hier afspeelt dan in het land van herkomst. Ik kan me wel voorstellen dat je een tijdsgrens instelt van bijv. 5 of 10 jaar, dat je niet na 3 maanden al een goede keuze kunt maken, maar als je volledig deelneemt aan de maatschappij zou je toch ook moeten kunnen stemmen.

---------------------------------

Was Nederland het doel om je thuis te worden?

In mijn geval is dat een interessante vraag, we gaan ervan uit dat mensen thuis zijn hier, ik voor mij ben hier nog steeds op zoek naar thuis, niet in relatie tot een thuis dat ik ooit had, maar meer vanuit een gemis dat ik vanaf het begin had, mijn ouders waren immigranten in Zwitserland en wij waren daar niet thuis, eigenlijk herhaal ik hun zoektocht naar hun thuis.

In Nederland was ik moe van mijn zoektocht, door uitputting en vertwijfeling was het dat ik anders ging denken: ‘ik doe iets niet goed er klopt iets niet, ik zoek steeds verder en die plek is er niet’; hier kwam ik op de gedachte dat die plek helemaal niet bestaat en dat ik die plek moet maken. Dat het ook iets met kunstenaarschap te maken heeft met creatie, dat ik die plek moet scheppen dat die niet bestaat, dat ik van binnen moet stoppen met zeuren en het accepteren als een startpunt dat dit de ‘tools’ zijn waarmee ik ben gekomen, waar geen thuis is voor mij moet ik er een maken.

De stad groeit.....................

De stad in afwachting van het wegenplan en bewoners welke volgende week door de kleuters en groep 3 toegevoegd zullen worden. Zondag 29 november om 15.00 zal de stad officieel worden geopend door de directrice van buurtschool de Notenkraker.

19 november

Gedeelde Muren: Net als de twee vorige weken bleken donderdag de bouwwerken al tijdens het boetseren te vergroeien met die van de buren.

Gezamenlijk werden de complexe bouwsels door leerlingen van groep drie uiterst voorzichtig op het grondvlak geplaatst . Waar na 3 weken werken al een heuse stad ontstaat.

Lezing 15 november

13 november

kleistad 13 november 2009

Een drinkhotel waar door op doppen te drukken allerhande drank kan worden getapt, uit alle hoeken en gaten van het gebouw met als specialiteit chocomel, die via een schelp wordt opgevangen, communicatie in dit complexe bouwwerk via de rubberen band, verder een flatgebouw met stekels, onze school, de nieuwe school, ikea met parkeerplaats, 4 kerken, 3 tiensterrenhotels verbonden door glijbanen, flat met op het dak een snoepfabriek, welke door op knoppen te drukken de snoepjes lanceren, die weer op het dak van omliggende huizen in speciale mandjes worden opgevangen, een dinomuseum, michael jackson- standbeeld en standbeeld waar je in kunt wonen, diverse kleine winkeltjes en veel grote hotels een fontein, een huis op 4 pilaren, met op het platte dak 4 korven waar bomen uitgroeien en daartussenin antennes met licht en zilveren bollen, grote onderzeeboot, flat met aangrenzend lanceerbasis voor raketten, robothuis ,diverse kroegen, een prieel, complex van meisjeswoontorens enz... enz... Deze fantasiebouwwerken zijn als onderdeel van het project op 6 en 13 november door leerlingen van basisschool de Notenkraker gebouwd van klei en afval. De komende twee weken wordt er nog door twee klassen aan doorgebouwd, op 29 november zal de stad zijn naam krijgen en officieel worden geopend. .

opening

Opening Gedeelde muren

De lezing van Jan Kolen (zondag 8-11) ging o.a. over identiteit: identiteit van een plek en identiteit van mensen. Mensen lijken zich thuis te voelen als die 2 identiteiten elkaar passen.
Kom meteen op een kip-ei vraag: zoek je de plek op die bij jouw eigen identiteit past, of heeft jouw identiteit invloed op de identiteit van de plek? Wat is identiteit, uit welke elementen wordt die opgebouwd? En wat is een plek? Is dat je woning? In dit mobiele tijdperk lijkt dat niet meer te kloppen. J.K. noemt bijvoorbeeld de auto als nieuwe thuis.
Ik probeer deze vragen en ideeen los te laten op mijn eigen 'thuis'. Wat is de identiteit van 'mijn' plek en wat is mijn identiteit?
Zijn de 2 tentoongestelde gordijnen (1:geborduurd, het skelet van mijn woonruimte, en
2: geprint schilderij, mijn ingerichte woning) weergaven van de identiteit van de plek (nummer 1) en mijn identiteit (nummer 2)?
Nee, denk ik nu: Het geborduurde gordijn gaat eigenlijk over thuis-voelen. Het is een heel tactiel werk: in het maak-proces (borduren, huisvlijt, veel thuizige jeugd-herinneringen/emoties riep het op) en als af product door de suggestie van warm, beschermd, deken, zacht..... Dus eigenlijk is het meer het samenvloeien van de 2 identiteiten.
Er zou een derde werk moeten komen, met plattegronden, historie van het huis/grond, vroegere bewoners.... dat vormt de identiteit van de plek.
Een andere vraag is: Zegt het geprinte gordijn iets over mijn identiteit? Zeggen de spullen die ik om me heen verzamel iets daarover? Net zo goed als ik me al een tijdje afvraag of de woonruimtes van mijn Ghanese vrienden (ook te zien op de expositie) iets zeggen over hun identiteit.
Misschien is het een Europese gedachte dat je woning-inrichting een spiegel is van je identiteit?

gedeelde muren flyer

uithuizig thuis

koffers

Eén van de dingen die ter sprake kwam tijdens de voorbereidingen van gedeelde muren was: ‘wat zit er in het immigrantenkoffertje’, of ‘waarmee maak je van je huis weer een thuis’. Wat heb je nodig. Zijn dat dingen die jou aan je thuisland herinneren, óf datgene wat nieuwe ontwikkelingen mogelijk maakt.

In mijn eigen vrienden-/ kennissenkring zaten meer dan twintig immigranten van voornamelijk westerse landen, maar we hadden het nooit over de overstap die ze gemaakt hadden. Met dit project heb ik een beeld neer willen zetten van de gesprekken die ik met hen heb gehad.

1939-2009

huisvlijt

emiel